Yazıya karikatürle başlamak istedim. Bu bloğu takip eden 2-3 kişi ya var ya yok, gene de yazısızlığın özrünü göstermek istiyorum. Oysa ne sözler vermiştim, her hafta bir kitap incelemesi getirecektim kitaplardan filmlerden bahsedecek entel mandal hareketlerde bulunacaktım. Ama olmadı. İnsan daha kendine verdiği sözü tutamıyor sonra da millete yok efendim vatan millet sakarya aşk sevda üç büyükler modunda takılıyor.
Neyse, sonuç olarak: pardon.
Karikatürü kimsenin çıkıp sikmediği taraflarıma ithaf ederken, şu aralar neler yaptığımı birazcık anlatayım. Ne yapıyorum? A) Vakit öldürüyorum. B) Öldürecek vaktim kalmadığında vicdan azabıyla kendimi yormak gebertmek pahasına derse veriyorum. İşin aslı biraz bunaldım, daraldım. Vize Final arası kafa dağıtamadım şimdi onun eksikliği içinde yalpalıyorum. Gelecek kaygısı da girdi işin içine ama hiç değilse şöyle olmayalım:
Oysa ben 6-16 yaş arası bilim adamı olcam diye tutturduydum. 16-17 yaş arası hiçbir şeyi sallayacak aklım olmadığı için hukuk seçtim. (Hayır hukuku seviyorum gerçekten) Ama ben kararsız çok yönlü her şeye ilgi duyan bir adamım. Hukuk denen çarkların öyle koca dişleri var ki. Bir tanesi bir sürü kitap ve bir işe yaramıyor. Çok şey öğrenmek istiyorum (evet bu bende tutku) Ama hukuk kendisinden başka bir şey öğrenmeme izin verecek gibi görünmüyor.
Öte yandan sevgili okuyan, bir süredir bomboş takıldığımın farkındayım. Burayı film-kitap-mantık ile dolduracağım. Söz veriyorum.-Benim gibi kendine sözünü tutmayan birine güvenirseniz.-Bir dahaki yazımda görüşürüz. Bir çay getiriyim hayatınıza da daha girmeyeyim.
